KRIS 'KIRRI' VALVEKENS (B)

Local hero Kris Valvekens, aka De Kirri, en aldus veel beter gekend, tot ver over de landsgrenzen heen, mocht deze geïnspireerde avond inleiden. In huidige tijden van economische recessie, doet hij zijn ding alleen, zonder band. Dat scheelt hem een slok op de borrel. Komt daarbij dat zijn unplugged session stilaan mag gezien en vooral gehoord worden. Er is nog wat werk aan de winkel, met het uitwerken van de songs, maar alles gaat in de goeie richting. Voeg daarbij dat het zowat de moeilijkste expressievorm is om een volle zaal in bedwang te houden, dan is het bewijs geleverd van zijn potentiëel, want het voltallige publiek van de Klinker hing aan zijn lippen. En kom nu niet af met ‘ja maar ’t was toch een thuismatch…’ want dat is nu net het meest kritische publiek, en het moeilijkst te overtuigen.

Kirri beaamt mijn stelling in de eerste song “So Hard To Do”, maar breekt hiermee toch maar op ogenschijnlijk makkelijke wijze het ijs. Daarna bestatigt hij dat “Money Doesn’t Matter” en dat wil ik graag van hem geloven, de Kirri speelt muziek met liefde en rijdt soms kilometers ver om een free podium te ontdekken, “Somewhere, Someway”. Music was his first love…

“The One” heeft een gitane swing-jazz feel over zich, Dango Reinhardt achterna.  Maar dan met alle vingers. Zeer ontspannen gespeeld zoals dat moet met swing. “How Long” is een song met die typische, als hij nog niet bestond is dat vanaf nu wel zo, HagueLands-sound. Een andere protagonist hiervan is P. Van Sant. We worden rijker, we kunnen hier te lande al gaan prijken met regio-gebonden stijlen.
Yippie  Kayiee.

‘t Es altijd iet, ‘t es altijd iet anders, is waar “Too Hot, Too Wet” over handelt, maar deze song mag je niet met onze weersomstandigheden gaan vergelijken, want zóvéél beter. Eindigen doet onze Kirri met Ray Charles’ “Do the Mess Around”. Very nice. Een prachtige en geloofwaardige set heeft de Kirri hier in Aarschotse bodem geplant, back to the roots, als het ware. We kunnen nog heel wat verwachten van dit snoodaardje, let op mijn woorden. Keep up the good work, mate !!

CHIP TAYLOR (US)
my space

Dan was het tijd voor een andere hero, uit New York en een ander tijdvak. We herinneren ons Chip Taylor, geboren James Wesley Voight, als de schrijver en toondichter van zulke hits als “Wild Thing” en “Angel”. Maar dat hebben we pas later geweten, toen The Troggs, die een monsterhit hadden met “Wild Thing”, al vele jaren uit de hitparade verdwenen waren. En zij zelf erbij. Destijds was liedjesschrijven geen taak voor rockmuzikanten, daar waren broodschrijvers voor, en die interesseerden ons voor geen barst.

Toen gingen later de rockartiesten zelf hun songs schrijven, Carl Perkins, Johnny Cash en vanaf The Beatles werd dat een iconografische meerwaarde, en ontstonden de befaamde tandems zoals Lennon-McCartney, Jagger-Richards, enz…
Als antwoord hierop gingen de liedjesschrijvers zelf hun composities gaan vertolken, en het fenomeen singer/songwriter ontstond.  Carole King kwam aldus ineens in het voetlicht te staan, en Chip Taylor, zij het op bescheidener wijs.
 
Als je hierover meer wil te weten komen, kan je je Chip’s autobiografische boek “Songs From A Dutch Tour” aanschaffen. Het eerste deel behandelt zijn vroege jaren, en in het tweede deel bespreekt hij het tot stand komen van de twaalf songs van de bijhorende CD. De huidige toer is ter promotie van dit boek/CD pakket en het is zeer de moeite waard. De songs gaan over toevallige ontmoetingen tijdens zijn Holland/Germany tour in oktober vorig jaar. Het is een zeer rootsy Americana album geworden, met so called folk songs, country en bluesy tunes en opgenomen met wat men een akoestische band zou kunnen noemen.
 
Vanavond brengt Chip ons een solo versie van de CD en enkele oude hits, aangevuld met enkele songs van de mooie Kendel Carson die hem begeleidt op fiddle tijdens dit tournée. Waarschijnlijk kan hij niet meer zonder violiste, sinds zijn uitgebreid toeren met Carrie Rodriguez de laatste jaren. Zijn vriend en gitarist John Platania kon er niet bij zijn wegens een tournée met Van Morrison, dus dat sublieme gitaarspel moeten we missen. Maar wat we krijgen is nog altijd te bespreken met adjectieven uit het superlatieve gamma.

“Song For a Dutch Girl, Tess” opent de eerste set, gevolgd door “Dorine, Dorine”, beide songs over toevallige ontmoetingen. “Down By Law” en “Dance With a Hole in Your Shoe” zijn uitbundiger van aard. Country rock is het geblazen met Kendel Carson’s “I Like Trucks”, een song uit haar debuut CD ‘Rearview Mirror Tears’, hier stelt ze ons de door haarzelf gebootlegde versie voor van haar nieuwste CD 'Alright Dynamite'. De daarop volgende Kendel ballad “The City Comes Wrong” klinkt zeer Iers. De eerste set wordt afgesloten met een uitgeklede versie van de monsterhit “Angel of the Morning”, the bare essence of it, maar gewoon af in al zijn naaktheid.

De tweede set begint met de song “Red Sidewalk”, over de gevaarlijke fietsers in Utrecht. Daarna volgt het zeer ingetogen en emotionele “Mema, I Miss You From Here” en “Shotgun Man” verhaalt over zijn wedervaren met Carrie Rodriguez op zijn vorige tournées, waaraan hij met zichtbare weemoed terugdenkt. Na “Rose of Arnhem Town” laat hij het woord terug aan Kendel die uitpakt met het sensuele en lichtvoetige “Belt Buckle”gevolgd door de ballad “One Blue Dress On the Line”.
Tongue in cheeck plakt Chip John Platania’s naam in de song “This Rock ’n Roll War”, over de ongelijke verdiensten in het muziekwereldje voor hetzelfde werk. Dan volgt zijn superhit “Wild Thing” die volgens zijn zeggen nog eens gaat opgenomen worden door Prince voor zijn volgende CD. Nog een hit met “That Same Old Story”. Een ware protestsong in zijn tijd nochtans.

Hij eindigt met het eveneens emotionele “Jack of Diamonds and Queen of Hearts”, ook een song over Carrie Rodriguez en hemzelf. Het plakt aan zijn ribben.
 
Iemand die gig na gig zijn ziel kan blootleggen zoals Chip Taylor dat hier vanavond doet, is waarlijk een zeer groot artiest. Dat kan men niet spelen. Wij hebben dus een fijn concert te danken aan Chip en Kendel en Bruno die dit mogelijk maakte.

Tot de volgende